Tien jaar geleden deed econoom Carl Benedikt Frey een voorspelling die de studie van werkgelegenheid veranderde. Samen met zijn medeauteur Michael Osborne waarschuwde Frey dat 47 procent van de banen op de Amerikaanse arbeidsmarkt “bedreigd” wordt door automatisering. Een artikel dat bijna 12.000 keer is geciteerd – ook in publicaties The bank van EngelandDe Wereldbank en de Amerikaanse regering – was Frey’s eerste gepubliceerde werk als postdoctoraal onderzoeker.
“Ik had niet verwacht dat het zoveel aandacht zou trekken”, vertelde hij me toen we elkaar ontmoetten op de Martin School van Oxford University, een instelling die zich toelegt op interdisciplinair “grensverleggend” onderzoek, waar hij directeur is van de toekomst van werk. programma. In de jaren sinds zijn paper uit 2013 zijn er politieke veranderingen geweest die nauw verband houden met banenverlies: stemmen voor Brexit in Groot-Brittannië en Donald Trump in de VS waren ze het sterkst in gedeïndustrialiseerde gebieden waar geschoolde banen werden geëxporteerd of geautomatiseerd.
In hun laatste paper keken Frey en zijn co-auteur, Chinchih Chen, naar de impact van twee factoren – Chinese import en industriële robots – op de werkgelegenheid in 352 gebieden in het VK gedurende 16 jaar, van 1991 tot 2007. Ze ontdekten dat terwijl globalisering wordt alom verantwoordelijk gehouden voor de deïndustrialisering van het Westen – vooral uit China toegetreden tot de Wereldhandelsorganisatie in 2001 – industriële robots hebben eigenlijk een meer uitgesproken effect op de Britse werkgelegenheid dan de Chinese invoer. “Gemiddeld vervangt één nieuwe robot negen arbeiders in de economie”, vertelde hij me.
“In grote lijnen hebben we vastgesteld dat tijdens de onderzoeksperiode ongeveer 32.000 banen zijn vervangen door robots en ongeveer 21.000 zijn vervangen door Chinese import”, legt hij uit.
Deze ongelijkheid zal waarschijnlijk alleen maar groter worden naarmate robots en machine learning-technologieën in de hele economie worden ontwikkeld en ingevoerd. “Automatisering zal in de toekomst waarschijnlijk een belangrijkere factor worden”, zei Frey. “De opkomst van China is al gebeurd. De handelsbetrekkingen tussen China en de VS, evenals Europa, verslechteren. Maar de automatisering vordert en neemt nieuwe soorten werk over.”
De paper laat ook zien dat het VK, net als de VS, bijzonder kwetsbaar is voor banenverlies als gevolg van automatisering. Maar dat hoeft niet zo te zijn: in sommige landen zijn robots positief voor de werkgelegenheid. Groot-Brittannië bevindt zich op een keerpunt waar het ofwel meer op Amerika kan gaan lijken (waar robots de neiging hebben om banen te schrappen), ofwel kan veranderen om meer op Amerika te gaan lijken. Duitsland (waar robots banen creëren). De sleutel tot wijdverbreide automatisering zonder massale werkloosheid, zo blijkt uit het onderzoek, kan liggen in iets dat politiek rechts geneigd is af te schilderen als inefficiënt en Luddite: georganiseerde arbeid.
Inhoud van onze partners
Omdat vakbonden de rechten van werknemers beschermen, stelt Frey dat als er sprake is van collectieve onderhandelingsmacht, een baan die wordt overgenomen door een robot niet automatisch iemand zijn baan ontslaat. In plaats daarvan wordt een nieuwe baan gevonden of gecreëerd voor de werknemer – misschien een die meer geschikt is voor de persoon, en de productiviteit van het bedrijf neemt toe. “Als je mensen makkelijk kunt omscholen of… herverdelen [them] in het bedrijf en vaardigheden hebben die nog steeds belangrijk zijn, dat kan heel goed zijn voor de productiviteit, “zei Frey. Als automatisering betekent dat mensen minder uren werken of meer vakanties opnemen, is aangetoond dat beide uitkomsten de productiviteit verhogen, terwijl bedrijven profiteren van minder personeelsverloop.
[See also: Big Tech and the quest for eternal youth]
Hij legde echter uit dat voordelen het meest waarschijnlijk zijn waar de arbeidsverhoudingen stabiel zijn. “Er is niets magisch aan vakbonden”, zei hij. “Het is duidelijk dat wanneer nieuwe automatiseringstechnologieën worden toegepast, dit niet goed is voor de productiviteit als dit gepaard gaat met arbeidsonrust.” Hij wees op het verschil tussen Zweden, waar ongeveer 65 procent van de arbeiders lid is van een vakbond, maar relatief weinig stakingen, en het Verenigd Koninkrijk, waar minder dan 25 procent van de werknemers lid is van een vakbond, maar vakbondsacties hebben de afgelopen zes maanden geleid tot 1,6 miljoen verloren werkdagen. “Ik denk dat met een traditie van stabiele arbeidsverhoudingen, waar de partijen elkaar vertrouwen, die je hebt in plaatsen als Zweden… je minder stakingen en minder onrust ziet. Groot-Brittannië heeft een andere traditie. Over het algemeen heeft hij in het verleden geen erg stabiele relatie gehad met het arbeidsmanagement. Dus naar mijn mening is dat een weerspiegeling daarvan.”
Zowel de VS als Duitsland zijn verder op het gebied van automatisering van werk: Duitsland heeft veel meer robots in zijn grote industriële sectoren, terwijl de VS “veel geavanceerder is als het gaat om automatiseringstechnologie” dan het VK. In een paper uit 2018 getiteld Politieke machines: hebben robots de Amerikaanse presidentsverkiezingen van 2016 veranderd?, voerden Frey en zijn co-auteurs aan dat Amerikaanse industriële machines een rol speelden bij de stemming. Het punt, vertelde hij me, was ‘om uit te leggen waarom drie belangrijke swing states – Michigan, Wisconsin en Pennsylvania, die sinds 1992 bij elke verkiezing deel uitmaken van de democratische basis – uiteindelijk in het voordeel van Trump waren. We ontdekten dat robots een groot deel uitmaken van dat verhaal.”
In het laatste document zijn er twee kleurgecodeerde kaarten: de ene toont de kiesdistricten met de grootste schommelingen in de richting van Trump, de andere toont de districten met de meeste industriële robotadoptie. Ze zijn bijna hetzelfde beeld. “Er zijn alleen al in Michigan meer robots dan in het hele Amerikaanse Westen,” vertelde Frey me.
Frey’s nieuwe paper onderzoekt ook of industriële robots een factor waren bij de Brexit-stemming – dat waren ze niet, omdat er niet genoeg waren om het resultaat te verklaren, hoewel hij opmerkt dat “deïndustrialisatie duidelijk een effect had”.
Het meest zorgwekkende resultaat voor het VK is dat de golf van automatisering niets doet aan onze chronisch lage productiviteitsgroei. Zelfs voor degenen die niet profiteren van het werk van robots, kan de productiviteit van robots goederen goedkoper maken. Maar als een robot simpelweg werknemers vervangt zonder de hoeveelheid geproduceerde dingen te vergroten, dan neemt alleen de werkloosheid en ongelijkheid toe: “Als de automatisering versnelt en je ziet geen productiviteitscompensatie, dan is dat een slechte situatie.” Frey maakt zich zorgen dat hoewel automatisering een vlucht neemt in het VK, hij geen overeenkomstige toename van de productiviteit ziet: “Ik maak me grote zorgen over het specifieke traject dat het VK volgt.”
In de week dat we elkaar ontmoetten, werden duizenden werknemers bij technologiegerichte bedrijven, van banken tot Big Tech, ontslagen. Dit waren bedrijven die dankzij hun innovatie razendsnel groeiden, maar hun werknemers ontdekten dat ze net zo snel konden krimpen. Denkt Frey dat technologie zelf de arbeidsmarkt volatieler maakt? “Ik denk dat werknemers hierdoor onmisbaarder zijn geworden”, beaamde hij, waardoor instellingen zoals vakbonden nog belangrijker werden.
Het is ook belangrijk, zei Frey, dat dergelijke instellingen op nationaal niveau samenwerken. “Stel dat Amazon veel magazijnrobots adopteert. Dit zou potentieel goed kunnen zijn voor Amazon-werknemers, omdat het Amazon misschien productiever maakt, ze hun activiteiten uitbreiden, er meer mensen worden aangenomen Amazone, de lokale vakbond is erg blij. Maar veel van de concurrenten van Amazon zijn weggevaagd, en andere werknemers in de sector lijden eronder. In dat geval, weet u, hebben onderhandelingen op ondernemingsniveau niet echt veel voor mensen in het algemeen. Het is niet iets dat je met een paar aanpassingen kunt oplossen.”
Nadenken over het omgaan met toekomstige veranderingen kan gebaseerd zijn op het verleden. “Het traject dat we sinds de computerrevolutie van de jaren tachtig hebben afgelegd, lijkt in economische termen veel op de eerste industriële revolutie”, legde Frey uit: het aandeel van het inkomen dat naar de arbeiders ging, daalde, de lonen stagneerden. “De [original] De Luddieten hadden gelijk dat zij niet degenen waren die tijdens de oorlog konden profiteren van de vooruitgang [that] periode. Ze konden niet weten dat hun kleinkinderen zouden profiteren van hun ellende. En zo was het een periode van grote maatschappelijke onrust. Ik maak me nu grote zorgen over dezelfde effecten, in de context van geavanceerde robotica en kunstmatige intelligentie.”
[See also: ChatGPT proves that AI still has a racism problem]