Het is gebruikelijk om de media – waaronder ikzelf – spot te zien Olaf Scholzen zijn scholing. IN Duitsland, Scholzing werkt politiek. De Duitse media waren erg tam in de periode dat de kanselier onder druk stond om Leopard 2-tanks te leveren Oekraïne, maar bekritiseerde de opmerking van minister van Buitenlandse Zaken Annalena Baerbock: “We voeren een oorlog tegen Rusland.” Het was een onverstandige opmerking en veroorzaakte spanningen tussen Baerbock en Scholz.
Uit peilingen blijkt dat de Sociaal-Democratische Partij (SPD) van Scholz de afgelopen zes maanden haar voorsprong op de Groenen van Baerbock heeft herwonnen, hoewel beide achter CDU/CSU, de conservatieve partij van Angela Merkel, staan. In de peilingen van Insa/Gov leidden de Groenen de SPD de hele zomer tot oktober, maar de SPD leidt nu met 4,5 procentpunt. De CDU/CSU is relatief stabiel rond de 28 procent, het niveau waarop het sinds mei vorig jaar is gebleven. Op deze niveaus hangt alleen het lot van de linkse partij af van het feit of de huidige coalitie de meerderheid zal behouden. Volgens peilingen zit de Linkse Partij precies op de drempel voor vertegenwoordiging in het parlement van 5 procent. Hij haalde de vorige keer de horde niet, maar kwam binnen omdat hij voldeed aan de criteria voor vrijstelling: minimaal drie rechtstreeks gekozen parlementsleden. De prestaties van de partij zijn te dichtbij om te noemen.
Vanuit puur electoraal oogpunt loont de ontsteltenis van Scholz. De Groenen, de CDU en de Vrije Democratische Partij (de andere coalitiepartners van Scholz) dringen aan op grotere Duitse betrokkenheid bij Oekraïne. De SPD is de enige grote gevestigde partij die de helft van de bevolking aanspreekt, wiens opvattingen over steun aan Oekraïne variëren van sceptisch tot ronduit vijandig. De enige partij die sterk gekant is tegen hulp aan Oekraïne is het rechts-populistische Alternative for Germany, dat nu 15 procent van de stemmen heeft, tegenover 10 procent bij de verkiezingen.
Deze cijfers vertellen ons dat de scholieren gewoon doorgaan. Waar ik het niet mee eens ben met de consensus onder politieke waarnemers in het buitenland, is de opvatting dat Scholz altijd zal toegeven nadat hij aanvankelijk aarzelde om hulp naar Oekraïne te sturen. Daar ben ik niet echt zeker van.
Wolfgang Münchau is een New Statesman-columnist. Het artikel is oorspronkelijk gepubliceerd op zijn website EuroIntelligence.
[See also: Germany is isolated once more – and no one now trusts Olaf Scholz]