In het laatste decennium verder sociale media, zijn er maar weinig trends zo blijven bestaan als de pathologisering van veelvoorkomende gedragingen en verschijnselen. Er zijn veel wetenschappelijk klinkende internettermen als ‘productiviteitsdysmorfie’ en ‘gaslighting’, die worden gebruikt om een hele reeks problemen van verschillende ernst in werk en relaties te beschrijven. Dezelfde labels kunnen worden gebruikt om twee totaal verschillende ervaringen te beschrijven: zowel een gewelddadige relatie als een vriend die emotionele steun zoekt, kan worden omschreven als ‘giftig’; en misbruikt worden op het werk en te veel geld uitgeven aan sociale situaties kunnen tekenen zijn van het ‘oplichterssyndroom’. Omdat ze zo weinig mogelijk worden verspreid, hebben deze termen alle betekenis verloren en zijn hun ware definities verdoezeld door overmatig gebruik en misbruik. En hoewel sommige voorwaarden een twijfelachtige oorsprong hebbenanderen beschreven zeer reële, vaak ernstige verschijnselen.
Van alle heeft er geen een in dezelfde mate gebruikt en misbruikt als de term ‘verbranding’. Gedefinieerd als een “beroepsverschijnsel” in de Internationale Classificatie van Ziekten van de Wereldgezondheidsorganisatie en bedacht om de ernstige stress te beschrijven die mensen zoals artsen en verpleegsters ervaren, is “burn-out” nu een beladen term geworden, lui geassocieerd met bijna elke vermoeidheid. Op sociale media is er weinig verschil tussen medisch gevalideerde tekenen van burn-out, zoals de uitputting die wordt ervaren door artsen op de intensive care die regelmatig emotioneel verwoestende 24-uursdiensten doorstaan, en tekenen die op sociale media worden toegewezen, zoals de neiging tot uitstellen of slecht presteren . In de afgelopen vijf jaar is deze eens zo bruikbare uitdrukking ontdaan van waarde en betekenis.
In januari 2019 trad journaliste Anne Helen Petersen, toen werkzaam bij Buzzfeedschreef een viraal artikel met de titel “Hoe millennials de burn-out generatie werden‘ waarin ze beschrijft hoe kleine taken voor haar onoverkomelijk werden vanwege een burn-out – veroorzaakt door het late stadium van het kapitalisme en het unieke ongeluk van millennials dat de eerste generatie slechter af is dan de laatste. Dit probleem was niet alleen haar probleem, maar iets wat ze massaal bij jongeren zag gebeuren. “Uitputting komt op een punt waarop je niet meer verder kunt,” schreef ze, “burn-out is op dat punt komen en jezelf ertoe aanzetten om door te gaan, of dat nu dagen, weken of jaren is.”
terwijl “brandwond” Psychologen identificeren zich doorgaans aan de hand van drie hoofdkenmerken – emotionele uitputting, depersonalisatie of cynisme, en een gevoel van persoonlijke inefficiëntie – in het werk van Petersen werd het woord vaak geassocieerd met elk probleem dat losjes als ‘millennial’ kon worden omschreven. Het artikel en haar daaropvolgende boek over dit onderwerp zagen tekenen van ‘burn-out’ in alles, van een afkeer van tuinieren tot veel tijd doorbrengen op Instagram. De gesuggereerde “symptomen” van burn-out op sociale media zijn belachelijk breed – van de voor de hand liggende uitersten (constante uitputting en onthechting van het dagelijks leven) tot de kleine alledaagse ervaringen (moe voelen zelfs na het drinken van meer koffie, gebrek aan motivatie om te sporten en junkfood te eten) . Deze subtiele tekens zijn verspreid productiviteitsbeïnvloeders en wellness-goeroes, die nu werken in hun eigen industrie voor het maken van burn-outcontent van eigen bodem: opleiden, diagnosticeren en (meestal betaalde) oplossingen bieden. De populariteit van deze content kan niet genoeg worden benadrukt: vandaag genereert de hashtag #burnout meer dan 4 miljoen posts op Instagram en 3,5 miljard views op TikTok.
Hoewel jij natuurlijk stroom je ervaart een burn-out terwijl je deze eigenschappen vertoont, hunkeren naar snacks in plaats van hardlopen lijkt vaker voor te komen dan het tegenovergestelde. Toch zijn dit nu de dingen die de meeste internetgebruikers het meest associëren met burn-out. Dit maakt ‘burn-out’ niet alleen betekenisloos: het verwateren van het woord heeft ook het indirecte effect gehad dat het feit dat burn-out een reëel probleem is, wordt verdoezeld. De impact van veel verschillende sociaaleconomische ‘crises’, of het nu gaat om de kosten van levensonderhoud of huisvesting, of de aanhoudende effecten van de pandemie, heeft een groot deel van de bevolking onder de 40 gebroken, geschokt en met een onzekere toekomst achtergelaten. Je uitgeput voelen door werk en leven is een natuurlijke en begrijpelijke reactie. Maar als iedereen “burn-out” is, is niemand dat.
Dus hoe moeten we een eerlijke discussie voeren over hoe echte burn-out eruit ziet en welke oplossingen er zijn? Professor Laurie Santos, een cognitief wetenschapper aan de Yale University, is van mening dat het frequente en soms ‘frivole’ gebruik van de term online evenveel nadelen als voordelen heeft. “In zekere zin zijn sociale media geweldig omdat we het allemaal hebben over wat er psychologisch aan de hand is en het is belangrijk om dingen te kunnen delen, zoals het feit dat we ons misschien depressief of angstig voelen”, zegt ze. “Maar het probleem is dat wanneer we de klinische syndromen verkeerd hebben, we enkele van de meest kritieke symptomen kunnen missen waar we op moeten letten.”
Inhoud van onze partners
De oplossingen die beschikbaar zijn om iemand te helpen met extreme burn-out om te gaan, helpen niet noodzakelijkerwijs iemand die een beetje uitgeput of fysiek uitgeput is of een ander ernstig psychisch probleem heeft, zoals depressie of angst. Als we doorgaan met het categoriseren van allerlei veelvoorkomende nare gevoelens als burn-outsymptomen, kunnen velen een vergeefse weg naar herstel inslaan en behandelplannen en medicijnen mislopen. “We moeten nauwkeurig zijn in hoe we over deze syndromen praten, zodat mensen kunnen herkennen wanneer ze echt iets doormaken en wanneer ze echt veranderingen moeten aanbrengen”, zegt Santos.
Er zijn veel sociale gevolgen van de massale verkeerde diagnose van psychische problemen op internet, evenals de wijdverbreide neiging om allerlei sociale en interpersoonlijke problemen in medisch klinkende taal te verhullen. Maar de verkeerde voorstelling van zaken over burn-out op sociale media heeft tastbare, onmiddellijke gevolgen voor degenen die er echt onder lijden. De voortdurende verwatering van de term betekent dat iedereen verliest, en de echte symptomen en oplossingen gaan verloren in de afgeplatte retoriek van herkenbare inhoud. Als we burn-out serieus willen nemen, hebben we geen nieuwe informatie nodig, zelfs geen nieuwe terminologie, maar een duidelijkere en betere manier om erover te praten.
[See also: Are you mentally ill, or very unhappy? Psychiatrists can’t agree]