Van Claire Horn tot Benjamin Myers: korte nieuwe boekrecensies

Eve: De weerbarstige toekomst van de geboorte door Claire Horn
Profiel, 224 pagina’s, £ 14,99

In 2017 slaagden Amerikaanse onderzoekers erin om een ​​premature lamsfoetus in een kunstmatige baarmoeder te laten dragen, wat wetenschappers al tientallen jaren proberen te bereiken: gedeeltelijke exogenese of dracht buiten de baarmoeder. De wetenschappers waren duidelijk dat het hun doel was om technologie te creëren die levens kan redden voor extreem premature baby’s, die ongeveer 10 procent kans hebben om te overleven als ze vóór 24 weken zwangerschap worden geboren. Maar in Eve gebruikt de Canadese academicus Claire Horn het als uitgangspunt om de geschiedenis en toekomst van exogenese te onderzoeken – van de “couveuse-kindertoneelstukken” uit het laat-Victoriaanse tijdperk, tot de wortels van het idee in de eugenetica, tot de mogelijkheid van een toekomstige kunstmatige baarmoeder. technologie die wordt gebruikt als hulpmiddel om een ​​vrouw te bevrijden van wat een feministe omschreef als een ‘barbaars’ zwangerschapsproces – of als een dystopisch middel om te controleren wie zich kan voortplanten.

Horna’s boek, geschreven terwijl ze zelf zwanger was, biedt een fascinerend inzicht in de toekomst van de bevalling door de lens van de meest urgente gezondheidsproblemen van vrouwen van onze tijd, van abortus tot genderidentiteit. Het is een ontnuchterende herinnering dat overal waar technologie belooft het leven van vrouwen te verbeteren, er ook de dreiging bestaat dat iemand, ergens, zal proberen het te coöpteren om in plaats daarvan hun lichaam te beheersen.
Door Emma Haslett

[See also: Who is criticism for?]

Homelands: een persoonlijke geschiedenis van Europa, Timothy Garton Ash
Bodley Head, 384 pagina’s, £ 22

Er zijn historici Europa die los blijven van de verwarde realiteit van het heden van het continent. En er zijn commentatoren die in dat heden zijn ondergedompeld, maar niet de historische kennis hebben om het echt te begrijpen. Geen figuur verenigt beide disciplines beter dan de Britse historicus en publieke intellectueel Timothy Garton Ash. Zijn geschiedenis van de “overlappende naoorlogse en post-wall tijdframes” van het continent is rijk aan originaliteit en memoiristische details.

Hij neemt ons mee van een Europa dat in 1945 werd ‘verwoest’, via een continent dat tijdens de Koude Oorlog ‘verdeeld’ was, naar een Europa dat de afgelopen drie decennia ‘zegevierde’ en vervolgens ‘wankelde’. Zijn perspectief is een versmelting van de Engelstalige neiging om het continent van buiten naar binnen te bekijken met diepgaande lokale kennis en de Karolingische gevoeligheid van een leven doorgebracht op het kruispunt van het midden van de Rijn en de Donau. Als Remainer weerstaat de auteur de verleiding om punten te scoren voor de Brexit en presenteert hij het continent als onbeduidend – maar daarom niet minder “hoopvol”.
Auteur: Jeremy Cliffe

[See also: The new politics of time]

Een vreemdeling in zijn eigen stad: reizen in de lange oorlog in het Midden-Oosten door Ghaith Abdul-Ahad
Hutchinson Heinemann, 480 pagina’s, £ 25

Er zijn talloze rapporten over oorlog in Irak en de bloedige omwentelingen die daarop volgden door soldaten, historici en commentatoren, maar in mindere mate door de Irakezen die gegrepen waren door de reeks tragedies. Ghaith Abdul-Ahad groeide op in Bagdad en zijn vroege herinneringen concentreerden zich op Iran.Irak Oorlog en later de Golfoorlog. Na de door de VS geleide invasie werd hij ingehuurd door een Britse journalist als vertaler/makelaar en reisde hij door een land dat hij nooit goed kende. De ervaring maakte van hem een ​​journalist, en dit boek – deels memoires, deels reportage – vertelt over de reacties van zijn medeburgers, strijders en burgers, op de veranderende opstelling van tegenstanders. Onder Saddam Hoessein ‘kenden we de parameters van angst’, maar met de komst van buitenlandse troepen, sjiitische en soennitische rebellen en Isis verdween zelfs die zekerheid.

Zijn gesprekspartners omschrijven corruptie, brutaliteit, marteling, fanatisme, nihilisme en fatalisme op verschillende manieren. De invasie betekende verwarring voor sommigen en kansen voor anderen. Abdul-Ahad vertelt het allemaal in suggestief proza ​​dat de beschuldiging die op de achtergrond ligt niet alleen van zijn woorden, maar ook van zijn landgenoten, des te krachtiger maakt.
Door Michael Prodger

[See also: Mary Harrington interview: “Make sex consequential again”]

Cuddy van Benjamin Myers
Bloomsbury, 464 pagina’s, £ 20

“Elke steen vertelt een verhaal”, zegt Ediva, een Angelsaksische, terwijl ze haar visioenen van Durham Cathedral beschrijft. Dit is de basis van Cuddy, de meerstemmige negende roman van Benjamin Myers. De vier delen (plus een proloog en een intermezzo), die 1300 jaar beslaan, worden verteld in proza, poëzie, drama, in de eerste, tweede en derde persoon – en zijn verbonden door de kathedraal en Saint Cuthbert (ook bekend als Cuddy), die binnen begraven.

Personages en verhalen herhalen zich alsof het archetypen zijn die door de plek zijn voortgebracht – of alsof de geschiedenis iets is dat rondspookt. In één verhaal, dat zich afspeelt in 1827, confronteert een snobistische professor een verschijning, een jongen met ogen als een uil. Hij heeft het gevoel dat hun twee harten ‘als één in de pas stapten, en de tijd zich uitstrekte tot een gecomprimeerd moment dat leek alsof het eindeloos zou kunnen zijn’. Cuddy synthetiseert ook aspecten van het eerdere werk van Myers: de buitenstaanders op het platteland van The Gallows Pole; de manier waarop Under the Rock zoveel door het filter van één locatie ziet. In het laatste, eigentijdse deel wordt een jonge arbeider (met uilenogen) overweldigd door de geschiedenis van de kathedraal en de verhalen in elke steen, terwijl zijn moeder uit zijn leven verdwijnt. Dat is een verheven conclusie.
Door Matthew Gilly

[See also: Jeanette Winterson wants more life]